บทที่ 51 เอาชนะใจ

“พ่อจ๋า ภูพิงค์หิวข้าว”

“……” สไนเปอร์ได้แต่มองใบหน้าเล็กจิ้มลิ้ม ตากลมโตปากนิดจมูกหน่อย แล้วต้องอดยิ้มไม่ได้กับลูกสาวตัวน้อย ที่ทำหน้าอ้อนเม้มปากทำแก้มป่อง

“มาค่ะ” นับดาวลุกขึ้นทำทีจะอุ้มภูผาที่ยังคงนอนหลับอยู่

“ไม่ต้องฉันเอง”

“ภูพิงค์ไปหาแม่จ๋าก่อนพ่อ…” คำว่าพ่อที่พูดออกจากปาก มันทำให้เขาดีใจจน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ